W okresie pandemii koronawirusa zmianie uległy zasady związane z postępowaniem egzekucyjnym z lokalu mieszkalnego. Otóż ustawa z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw wprowadziła mechanizmy mające chronić lokatorów przed eksmisją w okresie pandemii. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 nie wykonuje się tytułów wykonawczych nakazujących opuszczenie lokalu mieszkalnego. Innymi słowy, jeżeli dłużnik ma zasądzony w tytule wykonawczym (z reguły w wyroku eksmisyjnym) obowiązek nakazujący opuszczenie lokalu, nie może być w tym czasie eksmitowany. Wyjątek dotyczy zalegających z czynszem lokatorów, którzy mogą w tym czasie podlegać eksmisji. Ponadto jeżeli zobowiązany do opuszczenia lokalu jest sprawcą przemocy domowej, jest możliwość eksmitowania go nawet w okresie pandemii. W kolejnej ustawie z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 rozszerzono ochronę eksmitowanych, bowiem wprowadzono całkowity zakaz licytacji lokalu mieszkalnego lub nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, które służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika, której nie przeprowadza się w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz 90 dni po jego zakończeniu. Niewątpliwie takie rozwiązanie znacznie wydłuży czas trwania postępowania egzekucyjnego z nieruchomości, które składa się przecież z wielu etapów (licytacja obejmuje m.in. przybicie, przysądzenie własności). Ponadto wprowadzono na stałe do Kodeksu postępowania cywilnego zakaz licytacji lokalu mieszkalnego za niewielki dług. Wierzyciel jest bowiem uprawniony do złożenia wniosku o przeprowadzenie licytacji z lokalu mieszkalnego lub nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym (domu mieszkalnego), jeżeli wysokość egzekwowanej należności głównej stanowi co najmniej równowartość jednej dwudziestej części sumy oszacowania (wartości licytowanej nieruchomości). Zakazu prowadzenia egzekucji nie stosuje się w trzech przypadkach. Pierwszy wyjątek dotyczy sytuacji, kiedy egzekwowana należność przysługuje Skarbowi Państwa, drugi gdy dochodzona należność wynika z wyroku wydanego w postępowaniu karnym, a trzeci gdy zgodę na wyznaczenie terminu licytacji wyraził dłużnik, do którego nieruchomość należy, albo sąd. Sąd wyraża zgodę na wyznaczenie terminu licytacji na wniosek wierzyciela, jeżeli przemawia za tym wysokość i charakter dochodzonej należności lub brak możliwości zaspokojenia wierzyciela z innych składników majątku dłużnika. W tych trzech przypadkach jest w dalszym ciągu możliwe prowadzenie licytacji z mieszkania nawet za niewielki dług.